özlem ve hasretlik başa püsküllü bir bela
çürütür dimağını bırakarak yasta
o sabırsız ve hicran dolu anların da var ya
kahır dolusu bir küfe’dir gönül
içe bükülüş başlar hapsoluş ta

ağır aksak da olsa yürüye bilsen bile
bedenin kırgın bitkin ve hep mutsuzdur
gözden boşalan yaşlar bile umutsuzdur
kinayeli bir kopuşu’dur bu canın bedenden
ayrılık çanları aleyhe inadına çalarken
her tür seçkin duyguların oluverir hasta
işte o andan itibaren
kanayış ta kalı verecektir kalbin bin bir yasta

yavaşça bir sessizlikle sır dolu bir çöküş
o anda sinsi sinsi de başlar
dimağının kör karanlık çukurun da
hafife gelen bir yanı da yoktur
ağır bir işkence başlar heyhat da

yarınlar kesilir nefes tıkandığı anda
beklemek kadar zor ne olabilir ki

sert ve keskin bir viraja varıldığı zaman
çalıverir son paydos düdüğü
yaşamının huzur ve mutluluğu erirken
ortada kalan vücutlar yer buz gibi soğuğu
çanlar bir daha bir daha kinayeli çalarken
inadına kahır bulaştırılır gönlünün içlerine
iblis beynimizin içine de hüznünü zorla sokarken

bir elveda vakti tez gelişte de çatar
kapı usul usul gıcırtıyla kapanırken
ellerde nemli mendiller
ne bir söz nede bir hüküm geçer
o bir anda kalınırken naçar
tükenmişlik tir o anda sessiz ve elemli
salınıp da kalınır ortada kişi kederli mi kederli
medet ararsın kapanmış olan tüm kapılardan
ve o anda hiç vakit kaybetmeden
hemen de içine kapanırsın ar ve edebinden

oysa arkada bıraktığın kor bir geçmiştir
her bir şeyleri kül oluşta silinir
tüm yaşananların yüzüne bir sala okunurken
her biri olacaktır kuyruklu bir yalan
o vakitlerde de sen
tüm varlığınla tam bir biçare-sindir
gayri daha ne olacak ki
var da o çöküntü de az biraz sen de dolan

bu bir kopuştur kalplerin kapanışıyla
hayat boyu tüm adadıklarının-la
emek ve alın teri adına ne var ne yoksa
üstüne sıkıca çekilir son perde

ve o durumda da olamaz ki bir varış
sizin hiç kabullenmediğiniz ise bu bitiş

bu bir gönülden birden yok oluştur da
boğuluştur da
elveda da
pişmanlıkları başlatır son çırpınışların da...



(22.06.2016) AZAP…