Seni hiç kırmadım ..
Gitmek ağlamaktan önce vardı, Allah biliyor ya ardından çok ağladım.
Gündüze perdeleri çektim de, gecenin içimdeki pencereleri kırmasına engel olamadım. Uyumak için değil, acımı bir kaç saat de olsa dindirmek için uyudum. Sabahın üçü beşi demedin, o acıyla birlikte gelip beni en derin uykulardan kaldırdın. Senden uzaktı, denizi yoktu ve ben bu şehrin içinde çok kez boğuldum. Boynu bükük bir uçurum çiçeği gibi, gözlerinin yamacında kala kaldım. Hiç kırmadım seni, hep kendi üzerime bastım. Belki diyorum, belki çok yıllar sonra bir bahar akşamı, kırlaşmış saçlarına yağacağım. Ozamana kadar; vicdanında sızlayan yaranın, tek ismi olsun adım .. Leytun Kaplan- (SESSİZ KADIN) |