Bir çocuk öldüğündeGün gelir ben ölürüm dert değil, Hatta gün gelir sen de ölürsün alışılır.. Ölmeyecekmiş gibi yaşayan O işadamları ve patronlar var ya O siyasetçiler ve dalkavuklar hatta Onlar da ölür.. Sanma ki halk üzülür, işçi üzülür.. Onlar üzülemeyecek kadar çok çalışır.. Peki sonra ne olur ? Yenileri peydah olur Bu sistemin çarkları döner tıkır tıkır.. Gün gelir ben ölürüm dert değil, Hatta gün gelir sen de ölürsün alışılır.. Lakin ben en çok bir çocuk öldüğünde dayanamam Hayata söverim avaz avaz bağırırım Neden ona da bir şans vermedi kızarım Onun canını kim aldıysa katil olasım gelir Bu çürümüş düzen de gün gelir ona da af gelir.. Bu adaletsizliği anlayamam.. Adaletine başlarım.. Lakin ben en çok Bir çocuk öldüğünde üzülürüm Bir oyunla mutlu olabilen tek varlıktır o Oyuncakları sahipsiz kaldı diye ağlarım.. Benim hiç oyuncağım olmadı çocukluğumda Bu yüzden arada sırada parklara kaçarım.. Bir çocuk öldüğünde üzülürüm, saatlerce ağlarım.. |
Severek okudum.
tebrikler..