Bir arkadaşımın anlattıklarını kaleme almaya çalıştım.

Hiç kimseye diyemedim halimi,
Yaradana açtım bende elimi,
Felek genç yaşımda büktü belimi,
Benim bu halimi çekmeyen bilmez.

Haklıya hakkını bir veren mi var?
Mazluma dünyayı ediyorlar dar,
Sesimi duymuyor artık nazlı yar,
İşte bu sebepten hiç yüzüm gülmez.

Bakmayın dışıma, içim yanıyor,
Ta ciğerden yaralarım kanıyor,
Beni gören gayet mutlu sanıyor,
Geçip-gider yıllar hiç geri gelmez.

Saçım beyaz oldu belim büküldü,
Ağzımda dişlerim bir bir döküldü,
Gün geçtikçe hayallerim yıkıldı,
Garip gönlüm asla hiç iflah olmaz.

Dertli baktı, dünya düzeni böyle,
Düşüp-kalkma ile geçiyor öyle,
Yaşadıklarını dostlara söyle,
Bilirsin bu dünya kimseye kalmaz.

ERDEMLİ-17 Haziran 2016 Cuma
Cafer AKSAY