elest-i bezminden
yağmur dansına çıkmış bir grup şafak,
eteklerinde yel değirmenleri .. düşüyorken fikrime ince bir yaprak gibi, asude bir nefesi havaya çekiyorum. biliyorum, "zor gelen" bir hayatın tamburu ellerim, imlecin soluna düşen üç noktayı, solluyorum bu sefer.. bir yağmur damlasına dönüşüyor bedenim, ağır ve dolu kütlelerce karışıyor toprağa. gökyüzün/me elveda, diyemeden süzülüp gelivermenin sanıcısında hala gözlerim. bir yağmur damlasına dönüşüyor bedenim, ağır ve NEMLİ kütlelerce kavuşuyor toprağına.. yine de, merhaba.. |
evet şiire geldim,
gün doğuyor ama eski zaman misali gibi,
içteki konum yeni zamanda görünse de,
özlemeye ağlıyorum,
fakat özlenen çocukluk mu onu bulamadım::))
okuyup anladığım kadarıyla,,
sevgim ilesiniz