YAKARIŞ
Dün gece yine rüyamdaydın
Kır kokan saçlarını kokladım Buradayım diyen sesin çınladı kulaklarımda Ben buradayım: Üzülme sakın bak rüyalarındayım yine Sarıl bana sıkıca bırakma sakın ellerimi Karanlıklar çöktü birden ışıklar kayboldu Yakın ne olur güneşi Biraz daha belki birkaç saniye Çok görmeyin bunu bana Ağladım haykırdım yalvardım Ama nafile Yakmadı… Karanlık zebanileri Seni yine aldılar bendeki benden Deliler gibi sevdim ben seni Hücrelerini bedenimde yok edercesine Sen yokken nefes alamayacak kadar Hiç bir şey seni benden Beni senden alamayacaktı Hayaller tozpembeydi seninle Hayatım gibi katran karası değil Şu koskoca evrende birsen vardın bir ben Birde deli sevdamız Ya şimdi Alıp götürdüler seni bir seher vakti Cennet kokularına sardılar seni Saatleri durdular benim için Durun bırakın bile diyemedim Ardın sıra sadece sustum… Sustum Nerdesin… |
Her zaman korktuğum bir şeyi aklıma getirdi şiirin...Annemi kaybetme korkusu...Gerçekten çok hoş olmuş...Eline sağlık....