Yaşadıkça öldüm...
Gül kurusu dakikaları ekledim maziye
Kıpkırmızı geceler kaldı hayat sayfalarımda Zemheri soğuklarında hasretler doğurdu göz pınarlarım Acılar damla damla kör bıçak gibi yaraladı beni Her nefes alışımı yeni bir can gördüm; Fakat… Ben yaşadıkça öldüm…. Güneş soğuttu benliğimi kimse duymadan Her yağmur damlasını bir ateş parçası gördüm Yıldızlara anlattım sıcak sıcak yangınlarımı Bir merhem bekledim zamansız yanıklarıma Her sabahı yeni bir ilaç gördüm; Fakat… Ben yaşadıkça öldüm… Uzattım ellerimi muamma dolu sessizliğin içine Hiçliği yakaladım soğuk soğuk ve yandım Ruhuma darbelerini indirdi geç kalmışlığım Yudum yudum yaşamak istedim şimdi mutluluğu Ruhumun yangınında ben seni gördüm; Fakat… Ben yaşadıkça öldüm… Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |