BİLSEYDİM
BİLSEYDİM
Bilseydim ayrılık denen denize Yüzmeyi bilmeden inan dalmazdım Daha çok dinlerdim, az konuşurdum Gurbet ellerinde yalnız kalmazdım. Pişmanım desem de bundan sonra boş Suratıma bakan da kalmadı hoş Sicim gibi yağmur, sokaklar bomboş Sabahlara kadar berduş olmazdım. Bilseydim kırmazdım, üzmezdim inan Ellerin elimde olurdu her an Tereddüt etmezdim inan ki bir an Uğrunda ölmekten geri kalmazdım. İSMAİL MALATYA |