İşi ters gidince insanın bir kez,
Düz yolda takılır taşa ayağı.
Felek, kefen için vermeyince bez,
Şaşırır bilemez, ne solu-sağı.

Maddiyat sarmıştır insan gözünü,
Düşünmeden deyiverir sözünü,
Tüm bunlar üzmüştür O’nun özünü,
Kahrından geziyor, hep taşı-dağı.

Geldikçe geliyor dertler üst üste,
Dizilmiş sıraya olmuştur beste,
Eğer bütün bunlar etmezse hasta,
Erir yüreğinde kalmaz ki yağı.

Gönül bahçem sevgi ile beslenir,
Kime ağzın açar, kime seslenir,
Sözde bin bir bezek ile süslenir,
Baharda hazana dönüyor bağı.

Dertli, söyler fakat dinleyen var mı?
Sözü bitirelim, böyle karar mı?
Gerçekten suçluyu herkes arar mı?
Boş yere çok yedi meydan dayağı.

ERDEMLİ-16 Mayıs 2016 Pazartesi
Cafer AKSAY