AH GÖNÜL NEYLEYİM SENİ
Dün gibi her şey.
Bana gelişin, ilk bakışın. Karanlığıma doğan güneşim di. Deniz mavisi gözlerin. Varlığın ömre ömür, yokluğun kaybolustu boşluklarım da. "Meğer ben de sevecekmişim" dedirten deli toy şaşkınlıklarımla sevmişim seni. Yüreğim de kıvılcımdan yangınlar türerdi. Biçareydi, biçare her hale bu sevda. Hicran eksenin de, acının kapsamında her kalışım da. Sana kavuşmak dı tesellim. Ve hala alev alev yanar yüreğim sensizlikte. Gözlerine baktığım da dünya durur. Bahar uyanır, tabiat kudurur. Gözlerin de görürüm cennetin ip uçlarını. Ellerine dokunduğumda ellerim temmuz sıcağı. Bakışın ağustos yakarı. Çöl ortası. Kara sevda benim sana sevdam. Melankolik bir hal yani. Gözlerim kör, gönlüm kor. Alev alev sensizlik. Ve içimdeki sessiz çığlık. "Ah gönül neyleyim seni". Emine SAĞLAM |