İçten seslertam oldu diyorsun ayağının altından kayıyor bir taş yıkılıyorsun güç bela hadi bir daha baştan başlamalar yeni umutlar yeni sevinçler diriltiyorsun her seferinde eksiliyor bir şeyler yarım yamalaklığınla kafa tutuyor ezilmişliğini başını dik tutarak geçiştiriyorsun yalnızsın yapayalnız gülümseyen suratlar dört duvarın ardında kalınca hırsını dört duvardan çıkarıyorsun kimseler duymuyor senden başka normalleştirmek istiyorsun her an her şey olabilir en sevdiğin düşman en güvendiğin bırakıp gidebilir ölüm çıkar ansızın ayırır hiç ummadığından ya da inançların bir gün temelden yıkılabilir diyorsun diyorsun kendi söylediğine kendin inanmak istemiyorsun ellerin takılıyor gözüne yorgun ve yaralı kalbineyse hiç dönüp bakamıyorsun olsun hayat böyle olsun ciğer sattıracaksan bugün bize al işte ellerimiz kan hazırız çoktan |