GÖNÜL
GÖNÜL
Ah be gönül, neler çekiyorum senden Kış geçti, bahar geçti, yaz geçti Miskin miskin otururken yerinde Hazanımda başımı soktun derde Bilmezmisin; Çorak toprak, tohum tutmaz Çatlaksa testi, damla su kalmaz Kurumuş yaprak, dalında durmaz Irmak yokuşa akmaz Ah be gönül, sen de haklısın belki Sevda öyle tatlı bir dert ki Aşkın yaşı sorulmaz Gider akıl başta kalmaz Coşkun seller asla bend tutmaz Naçar kaldım deli gönül ben senden Yap bildiğini Memnun isen halinden. Davut Tunçbilek/Keskin |