Gecenin siyahı düşüyor
Kokusu geliyor ıhlamur ağacının
Odamın açık penceresinden
Kararıyor duvarlarımın açık rengi
Ve
Benim duygularımın duvarları yıkılıyor...

Şu saatlerde uyuyamamanın nasıl olduğunu bilenler vardır...

Bilmeyenlere de bilenler anlatır...

Düşünmekle düşlemek arasında mekik dokurken aklım
Başucumda duran kitabımın yapraklarına dokunuyorum
Öylece okumadan...

Çocuksu hüzünlerimi özlüyorum
Hani kırılan oyuncağıma üzülüp
Yenisi alınınca sevindiğimden...

Şimdiler de
Telafisi olmayan kayıplarlayım...

Suya bırakmak mümkünmü ayak izini
Geçmişe dönmek de, işte bir o kadar imkansız...

Dikmek istediğim umutların yağmursuz kalma ihtimali ürpertiyor
Beklemenin tuhaf hissi damlıyor
Belirsizliğin kökleri sarıp sarmalıyor içimi...

Bilinen bir şehrin meçhul zamanlarında kayboluyor ruh/um...

Hayallerim hayalet olup geziniyor...

Duygularımın berraklığını bulandırıyor acabalar...

Düşüncelerin arasında
Karanlıkla vedalaşıyor odam...

Şafak söküyor...

Gün güneşe gülümserken
İhtimallerin ışığı yanıyor...

Vazoma şiirler yerleştiriyorum renk renk...

Gökyüzü çiçekleniyor
Yeryüzü denizin rengi...

Gözlerimi yumuyorum
Mısralar süzülüyor...

Yeryüzü gökyüzü
Gece gündüz
Karanlık aydınlık...

Yaşıyor
Yaşasın umut...

Yazan: Neslihan ÇETİNKAYALI (07.05.2016 02.15 )