Her şeyin başladığı o yerde başlamıştım hayata,
O kadar güzeldi ki her şey,
Kuşlar erkenden uyanıp ötmeye başlardı sabahları,
Yağmur kokardı yer yüzü,
Senin yüzünü sakladığım ekranlarda gördüğüm anda seni,
Gözlerimi kapatır derin bir nefes alarak; bu bana ait derdim.
Ben seni bana ait olduğun kadar sahiplendim,
Hiç bir şeyi senden gizlemeyerek gizlendim hayatında beni sakladığın o yere,
Ama sen beni hep saklamıştın.
Kapalı bir kutuydum.
Kuytuydum.
Sadece seninle konuşurken endişelerimden kurtuldum.
Onu bile bana çok gördüğün zamanlardayız,
Yaşanamayanlardayız, ve ölüm en sessiz çığlık şimdi dudaklarımda.

Sana verdiğim sözler öpemediğin boynumun borcu olsun.
O sözleri tutmamakta benim acizliğim...
Bencildim biliyorum.
Elimde değildi çok sevdim seni,
Sana bağırdığımda bile elimde değildi bir şeyler.
Elimde değildin sen.
Elini tutamadım.
Bir yalnızlık vardı elimde onu kimseye satamadım.
Bak yine bana kaldı yalnızlık,
Artık seni beklediğim gecelerde sana ait hissedemiyorum kendimi.
Yoruldum,
Fırtınaya rağmen dalgalanmayan denizler gibiyim,
Doğmasına rağmen hayata ışık tutmayan güneş gibi,
Hayatında hiç bir yeri olmayan bir leş gibiyim.
Senin bana bıraktığın mutlu gecelerin ta kendisiyim,
Ama senin beni yalnız bıraktığın gecelerin terkindeyim.


Şimdi seni toplayamaz dağılmışlıklarım,
Nasıl dağıldığımı bilirsin.
Başa sardı her şey, dinlemek istemeyipte yeniden dinlemek zorunda kaldığımız bir şarkı gibi.
Çok az kalmıştı oysa,
Sen azalmasaydın eğer, çok az kalmıştı.
Beklemeye değer sanmıştım ama "Beklemek şimdi, hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek gibi"
Şimdi ben o şarkıyı söylüyorum, Sen duymasan da olur.
Ben burada bittim, artık ne başlayabilir bilmiyorum...

Her şeyin bittiği yerde de Seni Seviyorum.
Ama Sevgi yetmedi,
O yüzden Gidiyorum....