GÖÇEBESen, şimdi ne istediğini bilmeden, Ötesine geçersin ulaşmak istediğin şeyin Ay bile oynar yerinden, akşamları kanatarak Mutsuzluk küçük kalır, Parça parça dağılmanın yanında Çocukluğunu gündemde tutmayı bilen, Benliğin çıka gelir Ne mümkündür unutmak İlk anı Krallığa oturan kalbin, saflığını her kaybettiğinde İlk şiirinin göbeğini kesip adını koyanı Hatırlarsın Bilirsin ki Elinle koymuş gibi abone olduğun derginin Arasındadır biletin Günden yırtılmış,düşten geçilmez bahçende Dostların Ve sayısı belirsiz işlerini bilmediğin Milyarlarca hücren varken Düşüncen salmıştır kuşlarını Çatıdan akan gökyüzüne Hasat ederken zaman Tuğlaları kırılan gökyüzünün Keskin uçlu yelpazeleri En ufağından doğrarlar En tatlı anılarını Her hücren bir mahpusun bekçisi Yenilmiş ve çürüyen bünyenin Gözeneklerinden fışkıran Veremli mahkumların Son sözü Yaşamaktan memnun Değillermiş |
'''İlk şiirin göbeğini kesmek'''' benzetmeniz,sözünüz ve şiir muhteşem
HASAN ÇAPRAZ tarafından 12/8/2016 4:00:40 AM zamanında düzenlenmiştir.