Büsbütün Karanlık
vakit ne kadar da geç-
bu kadar da içli dışlı olunmaz ki karanlıklarla da nasılda hiç fark etmedik, kahretsin ! bu cümlenin içinde bile öfke var Tanrım büyüdük de ondan mı ? insanın insana kıyması, aklımın alabileceği bir şey değildi oysa -dedemin kurban kesmesi bile korkunçtu ki günlerce kalırdı hafızamızda o koç’un can çekişi bütün iyi kalpli kahramanlar yok oldu sanki bir anda bütün iyi Tanrıçalar korkunç mu korkunç adamları dize getiren |