Karanlığın Sessizliği Birde Ben
Dün gece seni düşündüm
denizin kıyısında gemiler gidiyor ardı ardına sen yoksun boynumu büktüm maviler çöktü üstüme sıktım yumruğumu başladım ağlamaya olur,ya bir gün gelir sorarsa dalgalar beni avazım çıktıkça bağıracağım yıldızlar bir yanda dursun dökül sen içimdekiler ben yorgun deniz yorgun yıldızlar yorgun gece ne yapsın rüzgar vurdukça yüreğime kanıyor,da kanıyor bir yanda karanlığın sessizliği çöker üstüme bir yanda dalga sesleri vurur durur sırtıma... Hüseyin YANMAZ 28/04/2016 |
Şiiri okuyan tekrar okuma isteği duyuyor.
Çok çok beğendim.
........................................ Saygı ve selamlar...