Zemheride sardığım ey! sevgili
yaprakları döşek yapıp,
sevgimle üstünü örttüğüm
korkulu gecelerinde
teselli bulduğun tenimde
hürmetkar olup benliğimle
kasıp kavurarak karanlığı bensizliğimde
sevgi pınarından çağlayan
göz yaşların oldum

merhametsiz kabusların nöbetinde
zülüflerini taradığımda
ay sanıp bertaraf ettiğin yüreğim
sana mensup bir köle edasında hazırken hürmete
sevgi pınarından çağlayan
öz yaşların oldum.

Seda verip, sessiz yüreğinde duymadığın
hiçe sayıp, adıma bir hiç koymadığın
koynunda uyutup, rüyalarında görmediğin
sevgi pınarından çağlayan
tiz yaşların oldum

Kurur dokunan her çise sende
yeşerdi oysa ki sevgin benliğimde
bulamadım, sende ki bulduğum tadı
ne tatlı Bal’da ne de acı zehirde
tekmeleyerek attığın sinde
sevgi pınarından çağlayan
az yaşların oldum.