bir insanı bir çiçeğe nasıl benzetirim ki ben
hücre başka yapı bir bambaşka
temsil edemez ki ayrık cinsler asla birbirlerini
sesi başka nefesi de bir bambaşka
hal vardır halin içinde anlam başka eylem başka
insan oğlu değil mi gamları deren öz elleriyle
kumsal kumunun sayımı gibi her bir şey
hile karılır yaşamın her bir dalına tüm kiriyle

sinsi bir sis bulutuna her anımız da maruzuz
beşer seyran eylerken ortam fitneliğe düşer varışta
mevt çarkında kadere niçinsiz küseriz
hayattan koparılır çocuklar hem yazda hem de kışta
kafirlerin zulmüne karşı duranı yerip de ipe un sereriz

satılık zihinler yer bitirir elzemi kul figüranlıkla yarışta
kumaşına bağlıdır niyetler etki tepkiyi beklenmek’siz
fakir tüm umutlarını hep gökten bekler
yabancıdır ona bu oynak ve kaypak bu oyunlar
bir vantuz gibidir sermaye posa bile bırakmaz
emişte her şeyi yeyip de bitirirler

kavli kararım hepten tutup da çökertiyor beni
iyiliğe davetim idamlığa mahkum etti bu canı
sükunet ararım kendime bu zirzopların ininde
ar ve edebin uçkuru kopuk çarkı döndürür teni
insanlık çoktan ölmüş vicdansız çıkarların hırs ve kininde
bu durumda seni nasıl benzetirim ki bir kır çiçeğine
umuduna kalmış olanı döndürüp durdukça kevgire

zevki sefa istemi tüm hücrelerimizi kanatır da durur
kim öle kim kala bilinmez felek ne zaman vurur
sanki ölmeyecek gibi yaşarız hepimiz
kimin umurunda has ve itikatlı duygular
tutmuş iblisin elinden kudurdukça da kudurur
hakka kul olamazken kişi bir pula bile köle olur
beyin hep meşgul kalır çıkarlarının çarkında
şöyle bir duruşta pür dikkat kesilerek
sessiz ve sakince dinledim şu haylaz gönlümü
meğer ki boş boşuna heder etmişim nadide vaktimi
kazanç ortada her daim gereksizce harcamışım nakit’imi

heyhat deryasının ucu bucağı da hiç yok
keşkeler doğurulup da duruyor
ortam çıplak ve yaşam boşboğaz heves tavan yapıyor
hayasızlıktan huzura varmanın hiç mümkün-atı yok
hiç mi hiç ikaz edilmemiş gibi
bin pişman biz bilmedikler yüzüp de duruyor kirli dillerde…



(25.04.2016) AZAP...