YORGUNUM EVLAT
Bakma güldüğüme içim yanıyor
Yürekten yaralı vurgunum evlat Hayatın tüm yükü omuzlarımda Çökmüşüm bitmişim yorgunum evlat . Beden yorgun düşmüş yürek tekliyor Gözüm yollara bakıp ölüm bekliyor Her günüm dert üste derdi ekliyor Düşmüşüm gurbete sürgünüm evlat . Kurt ile kuşlarla dertleşip durdum Bak oldu bu gurbet vatanım yurdum Gülmedim bir ömür dertlerle doldum Ben böyle yazıya dargınım evlat . Belkide imtahan bu çile bana Şükür eder dururum çilekeş cana Dost düşman olmuşta,artık insana Vefasız kullara kırgınım evlatt Yaşarken ölmüşüm yorgunum evlat KÜRŞAT TAŞDEMİR |