HÜSN-Ü ZAN EYLEDİM
Acemi tutuşmalardı,ellerimizi titreten
Yüreğimizi hoplatan ,günlerce... Kandil yağında kavruk duygulardı Beslenen,yürek bahçemizde. Gün geçtikçe filizleniyordu Tıpkı,ay ışığının ışıması gibi. Doğuruyordu ümitler,birer birer Çıkıyordu sevgiler hasret bağından. Dibi tutmuş tencerenin iziydi kazınan Zihnimin en ücra köşesine. Bar bağlamış yokluğundan, Sıyrılmış bir ışıltı,değdi o anda yüzüme. Kesmiyordu,hançerler bile Aşkın dayanılmaz sancısını. Ayrılığın gölgesi düşüyorken Gömleğimin son düğmesine. Hazan gülüm,kara sevdam Vasat olma,bülbülüne! Yaşam yolum kısalmadan Geliver sen hüsnünle. FİLİZ |
gerçekten çok güzel bir şiirle karşılaştım
sevgilerimle
başarılarınızın devamını diliyorum