BEN KENDİ KENDİME
Ben kendi kendime mahkûm olmuşum
Bu dünyada gülmem zor bundan sonra Boşvermişim şu dünyanın işine Dü cihan da bana dar bundan sonra Bir hayale harcamışım ömrümü Feleğin bıçağı kesmiş dem’rimi Deli gönül dinlemiyor emrimi Gecem de günüm de zar bundan sonra Dünya kapısına çulum seremem Bahçesinde gonca güller deremem Sorsalar hâlimi cevap veremem Lâl-ü ebkem olmak var bundan sonra Aydınlık içinde karanlıktayım Sanki bunca derde zorunluktayım Şimdi Azrail’le yârenlikteyim Alır sal içine kor bundan sonra Boşa gezdim şu dünyanın ilini Tutamadım gözlerimin selini Mevlâ görse şu Emrah’ın hâlini Yazık olmuş sana der bundan sonra 22 Şubat 2016 Pazartesi |