Bilecik’te atılmıştı Osmanlı’nın temelleri.
Üç kıtaya yayılmıştı yardımı,sevgisi,elleri.

İlköğrenimini burada tamamlayan biri var,
İlerde bilgisi becerisi ile ülkesini kucaklar.

Başarılı bir eğitimle İTÜ den mezun oldu,
Amerika’ya gidip yepyeni bilgilerle doldu.

20 Mayıs 1983 tarihinde ANAP’ı kurdu,
Mecliste 211 milletvekili ile hükümet kurdu.

O yıllarda 400 milletvekili vardı mecliste,
Halk biliyordu, görüyordu doğruyu seçişte.

1987 yılı seçimlerinde 292 vekil çıkardı,
Ülkemizin iktidarında tek başına kaldı.

İcraatlarıyla şaşırtmaya başlamıştı herkesi.
Dünyaya yayılıyordu Türkiye’nin sesi.

Ama çekemeyen insanlar vardı etrafta.
Bu kişi yurdumuzu düşünenlerle aynı safta.

31 Ekim 1989’da cumhurbaşkanı seçildi,
Yurdumuz senin sayende uyandı,dirildi.

Kocatepe camiinde halkla namaz kılar,
İnsanımız etrafında sevinç çığlıkları atar.

Yurdumuzun dünyaya karşı açıldı kapısı,
Dökülmeye başladı insanlarımızın pası.

Çünkü;Sanayide,eğitimde,özelleştirmede…
Türkiye’nin sesi duyulmaya başladı en önde.

1993 yılı Nisan ayında Balkanlara gitti.
Türklerin yaptığı tarihi eserleri ziyaret etti.

6 Nisan 1993 tarihinde ise Orta Asya’da,
Bahaeddin Nakşibend Hazretleri huzurunda.

Kılınmakta olan iki rekatlı bir namazda,
Cumhurbaşkanımız secdedeymiş o anda.

Gözünden inci gibi yaşlardan damlıyor,
Yanında beraber gittiği kişiler de ağlıyor,

Dergahta eller açılıyor Yüce Yaratana,
Yaşlar damlıyor yanağını okşarcasına.

Dergah kapısında poşete toprak konuyor,
Rahmetliye ne yapacaksınız diye soruyor.

Hafize Ana (Annenizin) kabrine dökeceğiz,
O zaman mübarek topraktan fazla alınız.

Meraklanıp soruyorlar niçin efendim diye?
Benim mezarıma da koyarsınız hediye.

Ne dediniz Allah geçinden versin efendi,
Bu arada gözden damlayan yaşları sildi.

Değerli kişi on bir gün sonra rahmetli oldu,
Ülkemin her yerine üzerine kara bulut doldu.

Sanki orada vefat edeceğini hissetmişti,
Ecel kendisini güzel yurdunda seçmişti.

Kocatepe camiinden dualarla uğurladılar,
Getirilen bir avuç toprağı kabrine koydular.

Yıllardan 1993, günlerden ise 17 Nisan.
Toprak ıslanmıştı göz yaşlarından inan.

Binlerce seveni uğurladı Kocatepe’den,
Yaptıkları hiç düşmeyecekti dillerden.

İstanbul’da Adnan Menderes’in yanına,
Defnettiler mezarlığa kavuştu arzusuna.

Her yıl 17 Nisanda koşuyor sevenleri,
Geride hüzünle bıraktı yüzbinleri.

1983-1993 yılları arası Özal’lı yıllardı,
Türkiye bu yıllarda şaha kalmıştı,

Zamansız aramızdan ayrıldı dünyadan,
Mekanını cennet eder inşallah yaradan.

Halkla çocuklarla içli dışlı biriydi,
Düşünceleri ileri amacı iyilik yapmaktı

Böyle düşündü, yaşadı, icraatlar yaptı.
Çokça sevgiyi,saygıyı,duayı hak etti.

Hüzünle hatırlıyorum vefat gününü,
Bizim için yas günü, kendi için düğünü.

Kabullenemedik dünyadan göçtüğünü,
Unutamıyorum rahmetliyi,17 Nisan gününü…

17.04.2016
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar