KARABASAN DÜŞLERİM
Hemen nasıl da kırdın açtığım kollarımı
Kara basanlar gibi düşlerime üşüştün Taş koyup kıt aklınla hep kestin yollarımı Acıları benimle, nedense zor bölüştün Arşı yıktın başıma can yakan sözlerinle Pare pare bedenim attığın közlerinle Af dilesen kaç yazar o yalan gözlerinle Sen benim gözlerimde vazgeçilmez gülüştün Gam Kedere beleyip benliğimi özümü Kara kışa çevirdin baharımı güzümü Yerlere düşürürken soldurduğun yüzümü Zamanın girdabında vakitsiz yok oluştun Çıkil git hayatımdan biraz gururun varsa Olamayız biz artık seninle dünya dursa Söküp attım içimden senden kalan ne varsa Sende hemen gidip kötülerle buluştun - Dağ eyledin dertleri üste üste katlayarak Sanma zafer kazandın bu canı şutlayarak Arınmazsın günahtan kirini paklayarak Nasıl oldu bilmedim , yüreğime doluştun Karabasan düşlerim sanki beni boğuyor Ay ışığı yerine sanki hüzün yağıyor Sevimin kaderinde güneş sensiz doğuyor Söyle nasıl yaptın da bensizliğe alıştın Sevim GÜLER |