şu benim zirzop gönlüm var ya
söyleyip de duruyor bana bu ne biçim hal
kendini beğenmiş ya içi fesat dolu bir dere
kibri ve gururu sataştığındandır bu hemhal
zira hiç de zora gelmez ki hergele
sen artık benden çokça ırakta kal
sıktın artık sen be gönül
koy da git işin gücün de rastgele


biz gelelim ruhumuzun içindekilere
şiir de bir fark gerek sesler tonlamalı farklı tatlarda
tat arıyorum çalışıyorum çabalıyorum yine de olmuyor
zira içim dışımı hiç tutmuyor
daha neler neler kaynıyor gönül kazanım da
aslında çok düşünmeme çok gayrete de gerek yok
zaten yerin yedi kat altındayım
aslında da binlerce yıllık yaşamışlık yükü var sırtımda
bu alemde ne aç tok nede doyan tok
herkes ve her türlü şeyi hep nefsin gergefinde


ister de ister hiç doymaz ki bu benim gönül
sanki de cehenneme bilet keser gibi
gasp ister çalıp çırpmaya zorlar deli fişek ya ismi


kim hep gülmüş ki hayat aydın havası gibidir
huyu suyu belli değil bu fani yaşamın
yap boz tahtası gibi olmuş sevgiler ve vefalar
gülerken bile içinden hep kan ağlayanlar var
bir güvercin görülmüş mü ki hiç hür kalabilsin
çocukların yok edildiği bu ortamda
herkes taşıyor kendi odununu kendi sırtında


ar ve edebin hayvanlara mal edildiği bu handa
aklın başına topla da kendine gel acemi şair
dünyayı bir tek sen mutluluğa boyayamazsın
hep çıkara doğru koşuşulan bu kıvrak alemde
siliniyor tüm emekler hem de tek bir kalemde
aldatıp da kandırmak taç olmuş tüm başlarda


söz bu ya nereye çeksen gider insanlar gibi
insanlığın olmadığı yerde insan ne gezer ki
diye merak edip de bir soran da yok
çarşafı kirli bir yürekte pak’lık ne gezer sanki kazanın dibi
kime sorsam bulut gibi pamuk ama benim karnım tok

mülkünün temelinde adaletin yok be kefere
bıraktım işte şiiri miri bende kalem tutan el de yok
şiir kim ben kimim
koyup da gitsin benim gibi beceriksizlikler
gelsin sayfalara bu işin ustası pirlerim
senden de bıktım be gönül koy da git artık
zaten ben çoktan çıktım bile bir başka sefere...


(13.04.2016) AZAP