gizli koklaşışın arsızlığının içre verdiği korku
kızıl ateşin tam da ortasında harlanır
bir gün kör eder insanı bu rezil ve ruhsuz tutku
sevgi denilen hayvani duygu ansızın basınca yüreği
yasak bir meyvenin tadı gibi de buruktur
heyhat la yüreğe oturup da kalır yara
bu son pişmanlık veya son çırpınış etmez ki para


yanlışın bir doğrusunu kim bulabilmiş ki
her defasında ağız kururken burunlar eğrilir
kulun kula veya bir menfaat uğruna günaha girip de
bir iblise boyun bükmenin ne faydası var ki
nefse uyarak madem ki ölüm var deyip de
helalin olmayanlar ne yutulur nede yenilir

karanlıkta pusuya yatarlar haspalar
geceye kirli zifirini eklemiştir
gömdükçe değerleri toprağa insanlık mühürlenir
saçların da ki kiri ve teni kokuşmuşluk üretir arsızlığıyla
yamacımıza olan günah yüklü bir dağdır aslında
içi dışı Çıfıtı kapsar kapkara ruhlarıyla
tüm erdemleri rehin kalır kara toprakla
kalınınca iki arada yön şaşar pusulasından
bahtın gün batımı sayılır o anlar yokluğa
tamah edilip de durdukça o cenup bolluğa

bembeyaz duvak gittikçe kirleşir
yanlışlar hep isyankardır betin bağrında
kıpkızıl olunca çehre geriye daha nen kalır
yıkarsın o masmavi görkemleri
değişir tanınmaz bir hal içinde kalır huyu ve suyu
incelen yerinden elbette kopar hayası ve namusu

çıkara büklümlü yürek tutulmalarının ilk adımı atılmaya görsün
bu ilk cemresi sayılır
pisliğin tortusu mu olur kokar çirkefte yürüyen
içli bir efkara bulandıkça bulanır
ve dönüşü olmayan bir yerde kalınmıştır ebediyen

kazınarak resmedilir levh-i mahfuza takınılan tavır
insanların ters yüz olmuş bu zavallı hali
bil ki felek bile sırtını dönerek nefretle bakar biçare
edepsizin karın ağrısı sancılarıyla kalmaz ki mecali
bir çıkar hırsı yüzünden neyi varsa bulanır çirkefe bin bir kere
ne insana nede yaratana bakacak bir yüzü kalır
gömül şimdi pişmanlığın girdabın da cehenneminin evsel-i safiline...



(09.04.2016) AZAP...