gökyüzünün yalnız kuşları olduğumuz içindir belkide
uçurtmalara özenişimiz..
özgürlük güzeldir ama,mevsimler anlamını yitirir zamanla
oysa,bahar’ı var,kış’ı var ömründe öyle değil mi?...
yağmurlara,fırtınalara dayanmak kolay değil
bir el ister yalnızlık,
gökyüzü onu şiddetle sarstığında ellerini asla bırakmayacak
ve bir yürek ister,kendinden önce onu düşünüp,
her zaman onun için atacak....

işte böyle,
ben seni yazmadım aslında,
okudum sadece,en sevdiğim şiiri okur gibi
gözlerinde ki bir kaç umut kırıntısının,
ellerinin buz kesilmesini
titreyen sesini heyecanlanınca
yüzünün kızarmasını utanıp sıkılınca
saçlarında ki beyazların tel tel
yılların katkısı her bir çizginin
anlamını okudum yüzünden..
küçük notlar tuttum,kaybolan ümitlerinden
bazen,kızdım
bazen küstüm sana
bazende üzüldüm,kendine yaptığın haksızlıklardan
ama,en çok sevdim seni
insan olarak yaratılmıştın da zaten
ben senin insanlığına kattıklarını sevdim.

Emine rezzan sipahi