Insan oğlu insan kızı işte
Çocukluğun kıymetini bilmiyor gençlik te
Hemen ağlamaya başlıyor beşik te

Büyüt beni diye
Aha şimdi büyüdük
Başımızda bin bir türlü yük

Her yerimiz yara bere
Sıra bekliyoruz girmek için kabire


Insan oğlu insan kızı!
Geldi ne hale.
Sanki gidecekmiş gibi mal ile!

Yığdıkça yığıyor.
Bilerek kalp kırıyor.
Üç günlük dünya için!
Dostunu yoruyor.

Azdıkça azıyor.
Acayip küfürler yazıyor.
Tevbe nedir bilmiyor.
O yüzden sürünüyor ölmüyor.

İşte dünya,
İşte insan oğlu,
Insan kızı.

Söyleyin
Rahman nasıl!
Rızasına erdirsin bizi.

Yoktan şeyler için,
İnsan insanı üzüyor.
Kimsenin olmadığı yerde,
Kendine kızıyor.

Rabbim affet bizi.
Ertelemeyeceksin,
Zaten ecelimizi.

Dünyada da ahirettede,
Mutlu yaşat bizi.

3 Mart 2016
Aksaray

Furkan Evren Nezir