Ve Şimdi Yokluk
Sevene en ağır tokattır,
Gencenin bir türlü bozulmayan sessizliği. Elinle baş ucunu yokladığında, Yastığın kış misali soğukluğu. Yokluğun acısını tatmayan dudaklar, Yanmamıştır daha önce hiç bu kadar. Göz kapakların ağırlaşır bu saatlerde, Ama yokluk uykusuna bir türlü dalamazlar. Kimin günahını aldık , Karıncanın mı canını yaktık, Sevda ateşinde kor olalım derken. Şimdi soğuk yorganlara sarıldık... Mustii YAMAN |