Çanakkale Savaşları olduğu günlerde,Edremitli Halil çavuş,askerlik şubesine çağrılır.Belki oğlumuz Ali’den bir haber vardır.diyerek yola düşer.Giderken de hanımına derki canım çekti bir kuru fasulye pişir de akşama yiyelim.Ancak Halil bir daha dönmez.Alel acele Çanakkale cephesine gitmiştir.Eşi fasulyeyi pişirmiştir.Ama ne o akşam ne de başka bir akşam Halil çavuş gelmemiştir.Ancak eşi her akşam o fasulyeyi pişirmeye devam etmiştir.Geldiğinde hazır bulsun diye..

Çanakkale mahşerinden
Beklerim Halil gelecek
Kutlu vatan seferinden
Beklerim Halil gelecek

Alim’den haber getirir
Derdime derman yetirir
Belki hasreti bitirir
Beklerim Halil gelecek

O’dur Alim’in babası
Haber almaktı çabası
Merakta köyü obası
Beklerim Halil gelecek

Kuru fasulye severdi
Pişir de yiyelim dedi
Vakit de akşama erdi
Beklerim Halil gelecek

Ocakta yemeğim pişti
Gündüz geceye değişti
Anlamdım bu ne işti
Beklerim Halil gelecek

Kapıya geldi bir nefer
Verdi bana yaman haber
Rabbim bana sen sabır ver
Beklerim Halil gelecek

Çanakkale cephesinden
Şu dağların ötesinden
Duysam tanırım sesinden
Beklerim Halil gelecek

Yıllar geçti bitti savaş
Ben gocadım yavaş
Canda umut gözümde yaş
Beklerim Halil gelecek

Ocağa fasulye vurun
Meydana bir sofra kurun
Fazla tabak bulundurun
Beklerim Halil gelecek

Oğlumuz cepheden döndü
Gönlümün acısı dindi
Yüreğimde ışık yandı
Beklerim Halil gelecek

Devam etsin istedim soy
Düğün ettim kurdum bir toy
Torunlarım oldu boy boy
Beklerim halil gelecek.

Umut yaşar hep içimde
Siyah kalmadı saçımda
Hasta yaşlı bir biçimde
Beklerim Halil gelecek

Tutmaz oldu elim kolum
Dönülmeze döndü yolum
Dostlar omuzunda salım
Beklerim Halil gelecek.