Sınır TanımıyorduToprak… Ufkun en müstesna Umut ve sabrıyla vecdi anlatıyordu Yaratılmışa bir deva olmak için çırpınıyordu Hayvan hilkati üzerine yaşıyor ve yoluna gidiyordu İnsan her bakımdan ikilem içinde umutla, hevese kanıyordu Ne kadar anlatılmış, ibretler verilmiş ve bizzat görmüşse unutuyordu Dünya ve nimetlerini yaşamaktan ve kazanmakta hiç sınır tanımıyordu Rahmet ve mağfireti ötelemek, alışkanlık haline getirmekten sıkılmıyordu En yakın olan, her şartta bizi gören ve duyan hakka karşı samimiyetsizlik artıyordu Mustafa Cilasun |