Ali Ağaoğluna ; İmrenme gönül
Yaradan kulum, diyorsa eğer
Saray a , Yalıya meyletme gönül
‘Demesi kolay, uygulaması zor’ erenler

Karun’a imrenen , Kavm-i Musalar
Ahmed-i Mustafayı öven ,İsalar
Mal, mülk, makama; İllaki zaaflar
Bu derde derman, var mı erenler

Hangi güzeli görsem, zaaflar coşar
Mevki, makam, mala ,mülke koşar
İki metre kefenle, bu kul ;Nasıl yaşar
Bir avuç toprakla, göz doyar mı erenler

İsyan etmez mi; Biri yer ,biri bakarsa
Yemeyenler silkinip , ayağa kalkarsa
Tebdili Muratların eğer ‘dördü-de’ varsa
‘Buyurun cenaze namazına’ denir erenler

Her kulun bir sonu ,Birde başı var
sürecek devranı, akıtacak yaşı var
ümmet-i Muhammedin ne çileli başı var
Müslüman, Müslüman-ı ;Kandırır erenler

şiirin ismi ’son ve baş’ niye derseniz
başa imrenmez-siniz;sonu görürseniz
hepsi nefis hastalığı eğer bilirseniz
Rahmeti Rahman yaraları dindirir erenler

Yarsuadım; Gönlüm halimi azarladı
Nefis horozlandı ,çıkar pazarlandı
Ruhum ‘Bez-mi alaya’ yalvarıp kederlendi
‘Hüseyinler Kerbelada ölmesin’ diye erenler