KORKU ve ÜMİT
Aşk uçurumun dibinde can veriyor
Bir gece başlıyor çığlıklarla Azap dolu rüyalar yaşıyorum Masal umudu beklenen son Kabıma sığmıyor taşıyorum Yağmur korkunç gürültülerle gökleri Şeytani bir çift lacivert göz Mücevheri çatlatıyor Bir yarasa dalıyor içeri Telâşlı telâşlı kanat çırpıyor Duvarlara yere camlara çarpıyor Geceden kara Geceden ıslak yağlı ve soğuk Yumuşak kadife kanatların Perdelerine takılıyor parmaklarım Ölümün serinliğini duyuyorum Ürperiyorum Onda kendimi görüyorum Telâşlı çırpınışları ruhumun Kör gibi çarpışım şuraya buraya Karanlığı yüreğimin Gözlerimin ıslaklığı Yalnız avuçlarımdaki soğukluk İçimin titreyişi ürpertisi ölümün Perdeler ağarmaya başlıyor Sabah oluyor Rüzgârlar ufukta tutuyor karanlığı Damla damla yıkıyor yağmurlar Karanlık laciverde maviye Pembeye sarıya dönüyor ağarıyor Mucizeymiş gibi şaşıyorum Yakıtı tükeniyor yıldızların Sokak lambaları sönüyor Ezanın hüzünlü yankıları Huzur veriyor Sessizlikle en güzel ses iç içe Yaratanı ve Yaratılışı düşündürüyor Gafletime dönüyorum ’Belki bağışlar" diyorum Bir umut Onur BİLGE |
Güzel şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum.
Saygılarımla....