2016’nın Türkiye’sine ithaftır.

Yine çıkmazdayız,
Yine bir beladır gidiyor, sanki Kurtuluş Savaşı’ndayız.
Her gün, her hafta, her ay
Peki ya sonuç
Onlarca tabut.
Mutluluk yok, huzur desen hiç yok zaten
Biz insanlar zamanla öğrendik
İçimiz kan ağlarken, yüzümüze tebessüm bırakmayı.
Lakin için için kanıyoruz.
Bir şey koptu bizden,
Her şeyden farklı bir şey.
Korkarak adım atacağız artık,
Yok hayır!
Yılmamalı bu millet.
Bütün kötülüklere inat
Dimdik durmalıyız hayatta.
Tıpkı yıllarca yerinde duran ardıç ağacı misali...
Köklerimizi salmalıyız, vatanımıza
Lakin kötülük yaparak
Gözyaşı dökerek değil,
Edebiyatla, bilimle dimdik durmalıyız.
Dan Dan sesleri değil, bomba sesleri değil
Kalkınmanın alkış sesleri olmalı avuçlarımızda.
Biz değil miyiz ki
Bütün bunları yapan
Bir kişi durduk yerde katil olmaz, eşkıya olmaz
Bir ebeveyndir, onu eğiten.
Lakin yanlış değil, doğru eğitmeliyiz.
Söyleyeceğimiz her söz altın değerinde
Onların çocuksu dünyalarında.
Hata yapmamalı ta en başında
Küçüklerimizi doğru yolda eğitirken
Çünkü çocuklar model alır, nesillerce de onu sürdürür
İşte şimdi bir dur demeliyiz
Geçmişin etkisinde kalan çocuklarımıza.