BEN YAŞARKEN ZATEN ÖLDÜM
Ay yıldızlı gözlerinden
Yıllardır ay toplarken Kardelen çiçekli dağlarda Sanki küsmüşler bana Hazan mevsimi geldiği zaman Huzur arar yaşlı bedenim Artık yalnız kaldığımda Şimdi hazan bağlarıdan Esiyor tüm geçmişim çelik örgü semadan Bir sevimlik mavi için Binbir acı dert çekersin Tek başına kaldığında Yüreğinde sevgi Gözlerinde mavilikler asla solmasın Şimdi sen yoksun Asla küsnedim sana Ancaaaaaaak Yüreğimde öldün Ben yaşarken zaten öldüm Sendin benim tek gülüm Kamil KARAAĞAÇ--10-03-2016-144 |