Gülün Gözyaşları....Sevdada mevsim sonbahar Güneş kurşuniye çalmış rengini Umutlar gün batımında Her yaprağında hüzün var. Kokusunu rüzgar çalmış Tenini ayrılık soğuğu yakıyor. Rengi gözyaşlarıyla akmış. Gül ağlıyor. Bülbülü şahin pençesinde, Bir lokma edilmekte. Gelememiş gülüne, Gül acı çekmekte. Acılar derya olmuş çağlamış, Tutunduğu toprağı sellere veriyor. Bülbülü yok şarkılar suskun, Ve gül beklemekten öyle yorgun. Şimdi mevsiminde sonbahar, Ayrılık acısı esiyor. Gül naçar, Gül kimsesiz Sevgisiz… Her akşam üstü kanat seslerine takılır kulağı. Ve duyduğu tek ses çığlık yüklü rüzgarlar. Birde zalim düşen akşamlar. Figanı yeri göğü deler. Ne gelir beklenen ne bir ses verir, İçinde yangınlar azar. Yağmur yüklüdür yüreği ama, Söndüremez kendini içi yanar. Ve her gün batımı; Bir gül ağlar… |