Gittiler! (Çanakkale Şehitlerine)
Geliyorlar!
bir bebeğin karnını yararcasına, gökle eş mavilikte olan denizi yara yara, Elizabeth’ler, geliyor! Siniyorlar! Karanlık Liman’nın kuytularında eceli-i nimbus bulutlarını örtünerek ölümün karanlığına siniyorlar! Uyanıyor! bir bahar sabahı şehir, top sesleriyle uyanıyor deniz ateş püskürüyor adeta yakıp yıkıyor dört bir yanı alev alev yanan, gelinler, kızlar, kundaktaki yavrular, elinde bastonu 90’lık dedeler...! Çanakkele yanıyor dostlar yanıyor. Kızıl alevler kaplıyor gök yüzünü, tadını bile çıkaramadan, daha tadamadan hüzünü küller yağıyor başımıza düşmüş Mehmetim yere sere serpe yatar! Yatarken ruhu göklerde, eli tetikte siper bekler. Ezineli Yahya Çavuş Çavuşum! ben sana kurban olmuşum 63 erinle, 2000 orduya meydan okumuşsun, imnanınla yarattığın 63 bin ordu olmuş! Düşmanı korkutmuşsun. ’’Düştüler yollara... Kopup geldiler dört bir yandan; Irak’tan, Bosna’dan, Libya’dan,Acem’den, Türkistan’dan’’ kanlar kattılar kuatsal kanımıza, kutsallıklarından. Conkbayırı! Conkbayırı! Sen değiştirdin bu seyiri. Yeniden Uyandırdın Mustafa Kemal’in erini. Şehit oldular, bu toprak uğuna, bu vatan uğruna, hem de gülerek, eğlenerek, sevdiklerine güller göndererek. Çanakkale, Ey! Çanakkale. Kırmızı güller yatar; o sahillerde Gittiler! Arkalarına bile bakmadan gittiler. Okulda yapılan bir yoklamda öğrencinin arkadaşlarına, ’’Bu vatan için gittiler’’ dediği gibi ’’ Çanakkale geçilmez! ’ Diyerek çekip gittiler. Giderken güller diktiler yurduma kan gülleri düşmanı yurdumdan savan gülleri. Yer Kızıl, Gök kızıl rengini almıştı yerden, Şehitler kendi dikiyordu kefenini kendi kabrinden. Her Kabirden bir seda çıkıyordu Allhu Ekber, Allhu Ekber! 27.02.2007 |
Beğendim...
....................................... Saygı ve Selamlar...