Mülayim Dağlar
Gel gidelim canı yoldaşım
bu dağlar ihanet dağlarıdır kayalarında keklikler ötmez öten baykuşlar figan kuşudur Rüzgarı asi, geçitler sarp aslanları tavşan yürekli yiğitleri serçe telaşında kara bulut ölüm ağırlığında Haram acılığında akar su zehir saçar kekik kokusu yol alalım ey dağın yolcusu ölü ceylandan öğüt almadan Cılgaları yılan gibi dolanır gün gelir un olur elenir bu dağ bize neden söylenir sözüne söz demeden gidelim Bu dağın ardı mülayimdir koç yiğitleri saran evidir burdan al da beni sevindir ana koynu dağlara varalım Bu dağlar dedemi yuttu savaşta akıl bırakmadı otuz yaşlarında uyur iken Bal’ı gördü düşlerinde O da sefer eyledi mülayim dağlara |