Anneye Mektup.../ Yalnızlıklardan...
Anne
-beni çarpık kentleşmelerin,sürtüşmelerin,ölümlerin fikri hür, vicdanı hür karanlıklarında yalnız bırakma... ... Say ki büyümedim ben Küçük bahçemizdeki elma ağaçlarının altında/ bireysel çıkarcılıktan uzak/ oyunlar oynuyorum hala Say ki Ağlayabiliyorum, gülebiliyorum Ve say ki Kanabiliyorum hala oyuncaklara... . . . Ne yapsam? Neresinden terketsem bu şehri? Bütün gümrükleri ve sınır kapılarını aşarak ansızın/ ve yemin olsun/ Anne Sen olmasan Çoktan Giderdim... 03.02.2003 |