VEFANIN ÖLÜMÜ...
Gönlüm konuşur da ; dillerim susar,
Sevgim yüreğimde lal olur gider... Bağrıma bastığım sevgili gözler, Birer birer yaban ’’el olur gider’’... Kapımı çalacak dost eli nerde? Bir saba rüzgarı yel olur gider... Hicran dağlarına sürgün olalı, Giryan damlaları yol olur gider... Hani sevgilerde sönmeyen vefa, Bir kerecik selam zül olur gider... Hani bir dost için çektiğin cefa, Nankör gönüllerde sil olur gider... Hicran gözyaşını bastım bağrıma, Kimi diken ,kimi gül olur gider... Gönlüme bastığım körpe fidanlar, Sinemi oklayan dil olur gider... Gönülden seversin; engin yürekle, Bir gün o ’da yaban kul olur gider... Ey şefkatli vefa uzat elini, Sevda ateşlerim kül olur gider... Ben emek veririm; güller misali, Bir kalemde silen kol olur gider... Gözlerim yollarda; sevgim hicranda, Gönül bahçelerim çöl olur gider... Takatim kalmadı ,gözlerim soldu, Bedenim ruhumda öl olur gider... Bir ömür verirsin; büyür fidanlar, Ruhu yabanlar da döl olur gider... Ruhun ölmez inan bedenin çürür, Bir kaç hakiki dost sal olur gider.... Riyakar çehreler ağlamaz sana , Rahmanın rahmeti sel olur gider... Musa DOĞRUER(Teslimi) 06 Haziran 2015.. |
Gönülü gönüle bağlayan duygular kuvvetli…
Harika, güzel, içli şiirin dizelerinin dans edişi…
Sevgiyle var oluş harika. Kutlarım…
Sevgi yüklü dizeleriniz hoş. Beğendim...
....................................... Saygı ve Selamlar...