Yerde sürünen benimEy efsunlu gözlerim uyan haber sal yâre Solgun yapraklar gibi yerde sürünen benim Sevda düştü gönlüme derdim oldu bin pare Yorğun topraklar gibi yerde sürünen benim Sineme bir kor düştü yaş dökerek ağladım Gözlerimin selini dost yoluna bağladım Yaralı ceylan gibi can evim dağladım Yorgun çoraklar gibi yerde sürünen benim Gönülden bir yar sevdim o yar ruhumu aldı Sevda saldı özüme özüm galebe çaldı Ağladıkça bu gönlüm derin deryaya daldı Sürgün korkaklar gibi yerde sürünen benim Ruhum yorğun can bezgin sanki bir rüyadayım El sefada ben dertli derin bir hülyadayım Daha henüz ölmedim karanlık dünyadayım Suskun ürkekler gibi yerde sürünen benim Ferit Battal |