Hüzün doluyum bu gece..hüzün doluyum.
İçimdeki sükunet yıkılmaz bir kale gibi duruyor amma ?
O kaleyi tatlı bir rüzgar bile yıkıp geçer aslında...

Hep onun hatıraları var içtiğim her çayda, aşk ile dediğim her kadehimde..

Sıcaklığını hissederken ellerinde ellerim.?

Martı kanatlı kaşları,masum masum bakışları ile yüreğime oturmuştu ilk tanıştığımızda..

Bir an, ah diye çektiğimde içimi,
dolu dolu olur gözlerim o an..

Bırakma ellerimi ne olur yine ısıt beni ellerinle..

Issız sokaklarda dolaşırken üşüyorum sensiz, bunu bil sevdam..

Uykularım kaçardı her gece seni beklerken gelecek diye..

Buzdan bir heykele dönerdim sayende,

Kaçamak uykularımda rüyalarımda görürke seni, kabuslar yaşardım bazı geceler..

konuşmasak da,sesini duymasam da,
Kalkıp bakardım o resimlerine sessiz sessiz ağlayarak..

Bak yine yoksun bu akşam,dağlar maralım yürekten yaralım..

Çevirdim sayfaları tek tek,anılarda kalan o eski resimler vardı albümde,
Hepside siyah beyaz,

Birde sevdamıza dair yazdığım şiirler çıktı arasından biliyormusun..

O resimleri yırttım attım..

İçimdeki o sükunet kalesini yıkan tatlı rüzgar esti içimde birden..

Savruldu hepsi birlikte..

Baka kaldım onlara bir an..

Toplayıp yaktım tek tek..

Külleri savruldu yerlere..

Küllenmiş Aşk azıyordu..

Vahap Ünsal...5 mart 2016..