GÜNEŞ DOĞA VE BEN
GÜNEŞ DOĞA VE BEN
Ben de burdayım dercesine güneş Göz kırpıyordu bulutlar arasında Fettan kızlar gibi oynaşarak Hadi gel diyordu. Hiç de düşünmeden soğuğu Aheste aheste yürüdüm kırlara doğru Uyku mahmurluğunda doğa Biraz da tembelliğinden utanarak Hoş geldin diyordu Gözlerini ovuşturarak. Hava oldukça serin Ne derdim kaldı ne kederim Düşmedi aklıma Tecavüzler, ölümler Ceset dolu denizler Utansa da düşüncelerim Güneş doğa ve ıslak yel İşte bahtiyarlık dedim. Davut Tunçbilek/Elmadağ. |
Kalemin daim olsun
__________________________________Saygılar