Gözyaşları içinde okuduğum bir kitap. Bir an önce kaldığım yerden okumaya devam etsem dediğim, Mert yatağın üstüne bağdaş kurmuş, ellerini de tıpkı bu resimdeki gibi göğsünün üstünde kilitlemiş heyecanla beni bekliyormuş gibi hissettiğim bir kitap. Ayrıca Mert'in hastalığının tekrarlamadan önceki kısacık bir dönem gittiği o çok sevip bir daha dönemediği okulda olmanın verdiği ayrı bir hüzün de vardı kitabı okurken. Pencereden baktığımda Mert'in bahçede bekleyişi nasıl gelmez insanın gözünün önüne.
Nerden bilebilirdi ki Mert bir gün gelecek masamdaki kitabın üzerinde resmini gören öğretmenleri onun yanağını okşayarak ''Canım benim ya'' dedikten sonra derin bir iç çekeceklerini :( Ben şu an senin hiç doyamadığın o okulundayım, arkadaşların çoktan mezun olup uçup gittiler. Sen ebedi olarak kütüphanemizde böyle tatlı tatlı gülümseyeceksin... Annen Tezcan Hanım'a teşekkürler, o gün ''anne hadi kitap yazalım dediğinde sana '' ben ne anlarım kitap yazmaktan. Yazsam yazsam bir varmış bir yokmuş Mert adında bir çocuk varmış diyerek başlayan senin kitabını yazarım ancak'' deyip bu sözünü gerçekleştirdiği için....