Kar Kelebekleri Sarıkamış Destanı

Onlar; nice karlı, buzlu yollarda, sarp kayalıklarda, yanında yöresinde arkadaşları birer birer düşerken direnenler... İçleri kan ağlayarak bu müthiş geçidi yürüyerek tüketenler... Allahüekber dağlarında kar kelebekleri gibi düşen mehmetçiklerden arta kalanlar... Soğuktan kavrulanlar, açlıktan karınları kaskatı kesilenler ve uykusuzluktan gözleri yanardı...
Öyle yorgun, buruk gülümsemelerle baktılar Emin Çavuş'a ve gıptayla el salladılar...
(Arka Kapak)
Osmanlı tarihinin kara günleriydi... Üç kıt'ada gölgesi ferahlık veren büyük çınarın dalları koparılıyordu... Sarıkamış'ta ordu Ruslara karşı büyük bir hamle için seferber olmuştu ve aylardan Aralık'tı... Senenin en uzun ve en soğuk gecelerinde Allahüekber dağlarında binbir umutla yürüyordu neferler... Ama olmadı!... Tipi yollarını kesti ve onlar birer birer umutlarıyla birlikte bembeyaz karlara düşmeye başladılar... Tam bir felaketti yaşanan!... En
fecisi bu karda, bu ayazda yollarını kaybeden birliklerin bütün askerleriyle ve silahlarıyla birlikte çarpışmadan, tek bir mermi bile yakmadan yok olmasıydı... Karlı buzlu dağlarda donarak şehit olanlar hiç unutulmadı... Çeşitli türküler yakıldı onlar için... Çeşitli ağıtlar... Kar Kelebekleri de Nusret Özcan'ın kaleminden
bu aziz şehitler için bir başka ağıt...
(Tanıtım Bülteninden)