Depremden hikayeler - ll

Kiminle karşılaşsak yaşadıklarını bir hikaye yada duyduklarını anlatıyor...

Depremin bitimine yakın oluyoruz artık kurtuluşumuz yoktu. Yataktan bir türlü kalkamadık. Yatağın ayak ucundaki kardolap yaşlandığı duvara güm güm vuruyordu depremin uğultusu ayrı bir korku yaratıyordu.
Aha bizim ömrümüzde buraya kadar deyip sonumuzu bekliyorduk.
Eşim ve elif hepbirlikte yataktan kalkmaya çalışsakta kalkamadık. Komidinler devrilmeye başladı, dolap devrilirse tam üstümüze devrilecektir. Dolap devrilirse üzerine tabla ve çatı devrilecekti yani kurtulusumuz çok zordu. Eşim ve elif kelimeyi şahadet çekiyorlardı durmadan.

Kurtulmuştuk sonunda deprem durmuştu, elif ile ben ilk işimiz pencereden dışarıya bakmak oldu. İnsanlar sokaklardaydi sirenler çalıyor sesler geliyordu hatta ateş bile yakmışlardı. Belliki ilk dışarıya çıkanlardı biz ne olduğunu anlamadan
Haydin çıkıyoruz dedim

Deprem durmuştu kendimize gelmeden odadan firladik ama battaniye mont telefon en büyük ihtiyaçtı onları aldım eşim kuşları almak için diğer odaya geçecekti ama vesterler devrilmiş ayakkabılar etrafa savrulmuşlar geçişleri zorlaştırıyordu. Eşim kuşları alırken yere dusen televizyona basmış televizyonun ekranı kırılmış

Sonunda önce elif çıktı kapıdan sonra eşim bana
haydi haydi çıkalım derken basamaklardan aşağı iniyorlardı ben ise elektriği doğalgazı kapatıyorum sonrada hızla aşağıya inmeye başladım
Merdivenlerde bazı kırıklar vardı en alt kata inince dışarıya çıkarken alt komşunun tıkırtısını duydum ve geri döndüm kapıyı açamıyorladı tepikle vurup kapıyı açtım onları dışarı çıkarmaya başlarken bizimkilerde dışarıdan bağırıyorlardı
Haydi nerede kaldın cıksana dışarıya diye
Eşim duramadi peşimden tekrar gelirken kapıda karşılaştık. Tam kızacaktı ki arkandan kucağında bebek alt komşuyu görünce rahatladı
Siz içerde miydiniz diyede üzülmüştü

Sonunda kapıya attık kendimizi. Yağmur sicim gibi yağıyor. İnsanlar ağlıyor bağırıyor bir yerden bir yere ulaşmak için adeta koşuyorlardı.ellerinde telefonların ışıkları birde araçların farları aydınlatıyordu yeri göğü aydınlatıyordu Bende arabayı çalıştırmıştım alt komşuyu alacak kimse olmadığı için bu yağmurda dışarıda bırakamadım arabaya aldık herkes birilerine ulaşmaya çalışıyordu. Ağlayanlarin çığlıkları gecenin karanlığını adeta delip geçiyordu.
Ne olmuştu ? neydi bu çığlıklar etrafımızda hiç bir bina yıkılmamıştı ama alttan yukarı yaya gelenler
arıkan oteli yerle bir oldu çok bina yıkıldı şu alt caddede cokkk ölenler var bir felaket bu bir felaket...
Arabanın içinde durup komşuyu almaya gelenleri beklerken bir çığlık yükseldi aniden sesler seslere karışıyordu araba beşik gibi sallanmaya başladı
Deprem oldu yine kaçın kaçın çığlıkları sokakta yankılanıyordu
Yağmur durmak bilmiyordu. Araçları olmayan çoluk çocuk birbirine tutusmuslar nereye gittiklerini bilmeden bir oyana bir bu yana gidiyorlardı açık alanlara ve boş yerlere doğru çırpınıyorlardı insanlar. Ellerine bir şeyler almışlar bir hengame bir kalabalık bir çığlık bir hıçkırık ve göz yaşları vardı...bu gün hayat bir başka olmustu
(devam edecek)

(eksik yada hatalı yazilim akıllı telefonun aklından dolayı oluyor)

180323 Kahramanmaraş