1. Masal: Konuşan Elma ve Minik Tavşan
Bir zamanlar, yemyeşil ve bereketli bir bahçede, diğer elmalardan çok farklı bir elma yaşarmış. Bu elmanın adı Konuşkan'mış, çünkü ağzı var, dili varmış! Her sabah, güneşi selamlayarak "Günaydın!" der, bahçedeki tüm canlılarla sohbet edermiş.
Bir gün, bembeyaz tüylü, uzun kulaklı bir tavşan, Pamuk, yanından geçerken kocaman bir havuç kemiriyormuş.
Konuşkan, neşeyle seslenmiş: "Merhaba Pamuk! Havucun çıtır çıtır, ne kadar da lezzetli görünüyor!"
Pamuk, havuç yemeğe ara vermiş: "Gırç, gırç... Merhaba Konuşkan! Tadına bakmak ister misin?"
Konuşkan: "Çok naziksin ama ben zaten bir elmayım! Ama sana önemli bir sır vereyim: Bu sıcak günde susadığında, bahçenin en tatlı, en soğuk suyu, hemen şu büyük ve yosunlu taşın altında saklı."
Pamuk, heyecanla hemen taşı kazmaya başlamış. Bir de ne görsün! Taşın altından pırıl pırıl, buz gibi bir su fışkırmış. Pamuk, doya doya suyunu içmiş ve Konuşkan'a sarılmış.
O günden sonra Pamuk, sadece susadığında değil, bir derdi olduğunda da Konuşkan'a danışmış. Konuşkan da ona bahçenin tüm sırlarını ve bilmecelerini anlatırmış. Böylece, bir elma ve bir tavşan, birbirlerine yardım ederek bahçenin en iyi dostları olmuşlar.