Tecelliden Doğan Nur

Varlığın perdesi bir sırrı saklar,
Gönül gözü açsan, Hak görünür sana.
Aşk-ı İlahi'den gelen bir rüzgâr,
Nefsin fâniliğini bildirir cana.

Zikirle arınır kalbin pasları,
Mânâ âleminde gezer aşk eri.
Sonsuz deryada kaybolur sesleri,
O'ndan geldik, O'na döneriz geri.

Ne bu dünya malı, ne makam, ne şöhret,
Hepsi bir gölge, bir anlık hayal.
Gerçek Sevgili'ye duyulan hasret,
En büyük servettir, en yüce cemal.

Ayna ol yüreğin, tecelli eyle,
Masivâdan (dünya sevgisi) temizlenip arıt.
Kendini bilene sır açılır böyle,
Hakk’ın nuru senin özünde parıt.

Döndü dünya, nefis atın yularını tut,
Mürşid’in izinde yürü doğruca.
Vahdet-i Vücud'u eyleme unut,
Her zerrede tecelliyi okuya okuya.

Aşk şarabından içenler mest olur,
Derdini O’na döker, O’ndan ister.
Gönül bir Kâbe'dir, orada test olur,
Gerçek kulluğunu canı ile göster.

Aşık TURHAL der ki, budur son kelâm,
Fânî olan bu tende aşk bakîdir.
Ehl-i hal olanlara olsun selâm,
Hakikat denizinde sır nâkîdir (temizdir).

Hüseyin TURHAL