TEVBE KAPISINDA BEKLEYEN GÖLGE
İçinizde hiç karanlıkta kaybolmuş birini gölgeyle bulan oldu mu? Ya da gölgesini bile yitirmiş bir günahkârı gördünüz mü?

Dünyada öyle zamanlar olur ki, insan kendi gölgesinden bile utanır… Çünkü nurdan uzaklaşınca gölge uzar, karanlık bastıkça insan kendini bile tanımaz hâle gelir. İşte bizler de bazen Yunus gibi balığın karnında, bazen Yusuf gibi kuyunun dibinde, bazen de Âdem gibi cennetten sürgün ediliriz. Ama her sürgün bir dönüş çağrısıdır. Her karanlık, bir secdenin vaktidir.

“فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبْحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ”
(Saffat, 139)
“Zulmetler içinde ‘Senden başka ilah yoktur, seni tesbih ederim, ben gerçekten zalimlerden oldum’ diye nida etti.”

Yunus (aleyhisselâm) yalnızca bir balığın midesine düşmedi. O, insanın nefsine düştüğü o karanlık çukura indi. Balık, dünyayı; karanlık, günahı; deniz, kargaşayı; dua ise çıkış kapısını temsil ediyordu. O dua etmeseydi, orada çürür giderdi. Tıpkı bizler gibi…

Şu an içimizde Yunus gibi karanlığın içinde dua eden var mı? Veya dua etmekten bile utanacak kadar içine gömülen?

Cenâb-ı Hak bizden dualar bekliyor. Çünkü “kul” demek, düşen ama tekrar dönen demektir. Günah işleyen değil, orada kalmayı seçen kaybeder.

Bakınız İblis de günah işledi, Âdem de. Fark neydi?
İblis kibirle inat etti. Âdem tevbe ile secdeye kapandı.
İblis lanetlendi, Âdem affolundu. Tevbe böyle bir sırdır.

“Yâ Âdem! Sen cennetten düşmedin. Sen, tevbe mektebine indirildin.”
Zira cennet sevilir, ama insanın terbiye olduğu yer dünya zindanıdır.

Bişr-i Hafi, sarhoş bir halde yolda yürürken, “Allah” yazılı bir kâğıt parçası görür. Ayağının altına gelmek üzereyken, eğilip onu alır, güzelce temizler, kokular sürer, evinin en güzel yerine asar. O gece rüyasında bir nida gelir:
"Sen ismimi yüceltmek için ayağını eğdin, Ben de seni yüceltip evliyam arasına kattım."

Allah’ın ismine böyle muamele eden Bişr, bir gecede veli olduysa… Kalbimizde Allah'ın kelâmına kaç defa eğildik biz? Hangi ismi yücelttik gönlümüzde?

“Kul bir günah işlediğinde kalbinde siyah bir nokta oluşur. Tevbe ederse o silinir. Devam ederse kalbi kapkara olur.” (Tirmizî, Tefsîr)

Kalbimizi yoklayalım…
O siyah noktalar büyüdü mü? Tevbe ediyor muyuz hâlâ?
Yoksa “ben çok günahkârım, artık affolmam” mı diyoruz?

Bir ârif demiştir ki:
“Günahın büyüklüğü değil, Allah’ın rahmetini küçük görmek korkunçtur.”

Hazret-i Musa ve deniz
Firavun ordusuyla arkada, kızıl denizle önde, ümmeti panik içinde…
Musa (aleyhisselâm) ne dedi?
“Hayır! Rabbim benimledir. O bana bir yol gösterecektir.” (Şuarâ, 62)

Ve deniz yarıldı.
O cesaret, o teslimiyet olmasaydı, mucize de olmazdı.
Sizin önünüzde de bir deniz varsa… Arkanızda da günah ordusuysa… Sahi,hâlâ “Rabbim benimle” diyebiliyor muyuz?
Bugün senin gölgen uzamış olabilir. Güneş sırtına geçmiş olabilir.
Ama hatırla ki, günah güneşi perdeleyemez, sadece senin yönünü değiştirir.
Yönünü secdeye döndür. Çünkü gölgenin bile eğildiği bir Rab var.

"Ey kalpleri eviren Rabbim, bizi secdede sabit kıl. Yunus gibi dua ettir, Musa gibi teslim ettir, Âdem gibi affettir… Ve bizi günahımızın karanlığından nurunun aydınlığına çıkar."