Kalbim sensiz, eksik bir dünya gibi, kırık dökük,

Gökyüzünden toplasam tüm bulutları,

Her birini sarıp sarmalasam,

Yara bere içinde kalan bu kalbi,

Doldurur mu senin yerini, bilmiyorum...

Göğe merdiven dayasam, yıldızlara dokunup,

En yükseklerde seni arasam,

Bulabilir miyim sensiz yarım kalmış ruhumu?



Cennet diyorlar, ışıl ışıl, göz kamaştıran,

O diyara vardığımda,

Gölgenle buluşur muyum, bir an olsun?

Ya cehennemin kızgın ateşlerinde,

Alevler içindeyken bile,

Yakar mı o ateş, kalbimde senin yokluğunun acısına?



Sensizliğin arafında kaybolmuş bir yanımı,

Kim susturur, bu hüzün denizinin dalgalarını?

Her anımda, sensizlik,

Vurup dururken yüreğimin ıssız kıyılarına,

Nasıl aşarım bu ıssız, umutsuz denizi,

Yokluğunun karanlığında boğulurken?



Bu ağır sevdanın altında nasıl ezilirim,

Tek başıma, sensizliğin girdabında?

Sana “Gel” diyorum, feryadım yankılanıyor,

Ama sen, duymuyorsun, duyamıyorsun,

Uzak diyarlarda, erişilmez bir hayalsin,

Elimi uzatsam, belki tutarsın,

Ama ellerim boşlukta...

Ve ben, yine yalnızım.